/p. 254/ perfectius elaboratur. Demum progenitores vehemendi
maris imaginatione concepta inter
amplexus et suavia, id avide appetere debent;
mulier cogitationes et oculos in viri vultum
dirigat, vir in mulierem galero tamen ornatam,
vel absentem iuvenem imaginetur, vel
absentis simulacrum conspiciat, si nec praesentem
intueri nec se coëuntem in speculum
inspicere velit. Quotidiano namque experimento
comprobatum est, si quid coniuges animo concipiant,
aut in obvia quaeque inconniventer defigant
oculos mentique imprimant conceptis
aut conspectis ideis, simile quiddam emoliri,
quare illorum effigies in foetu solent elucere.
DIALOGUS XL.
De monstruosis partubus.
Alex –
Cur Natura, quae Dei facultas, imo
Deus ipse cum sit, perfectissime emoliri
cuncta deberet, prodigiosos
tamen partus monstruososque
foetus efformat? I. C. – Ideo Aristoteles[2]
monstrum definivit quod praeter Naturae
fit ordinem. Alex. – At quid praeter et contra
Naturam dici potest, quando motus et
quietis quibus omnia perficiuntur, ipsa Natura
principium est? I. C. – Ut artifex quamlibet
industrius opus feliciter inchoatum perficere
nequit, ubi materia improba est, sic Natura
Indice
|
Pagine introduttive |
|
LIBER PRIMUS De Coelo et Aere |
|
LIBER SECUNDUS De Aqua et Terra |
|
LIBER TERTIUS De Animalium Generatione et Affectibus quibusdam |
|
LIBER QUARTUS SUBTILISSIMUS De Religione Ethnicorum |